Sanktuarium św. Michała Archanioła i bł. Bronisława Markiewicza

 "Patrz dziecko, tam staną nasze zakłady i piękny Kościół Najświętszej Panny" – zwykł mawiać do swoich wychowanków ks. Bronisław Markiewicz (1842-1912), ówczesny proboszcz Miejsca Piastowego, założyciel zakładu wychowawczego dla sierot. Wówczas jeszcze nie błogosławiony, a którego praca m.in. doprowadziła do powstania Zgromadzeń Michalickich. Po latach stało się tak, jak mówił. Na słynnej „Górce” w latach 1931-1935 powstała świątynia pw. św. Michała Archanioła. Zaprojektowana została w stylu neoromańskim przez architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego. W świątyni, zgodnie ze słowami ks. Markiewicza, w ołtarzu głównym stanęła figura Matki Bożej Królowej Polski. Wszystkim wiernym drogę do sanktuarium wskazuje pomnik Anioła Stróża Polski, jedna z kilku rzeźb na terenie zespołu klasztornego zaprojektowana przez prof. Wincentego Kućmę. W sanktuarium warto zwrócić także uwagę na ołtarz z sarkofagiem i relikwiami bł. Bronisława Markiewicza, ojca założyciela Zgromadzeń Michalickich oraz kaplicę Matki Bożej Fatimskiej (o kaplicy i koronacji figury Matki Bożej Fatimskiej w Piastunie nr 3/2017, str. 8). W budowie jest kaplica św. Michała Archanioła. Sanktuarium przyciąga licznych wiernych i pielgrzymów, m.in. w czasie nabożeństw fatimiskich.

Historię kościoła "na Górce" przybyliżyliśmy w Piastunie (nr. 3/2008, str. 6)

     Kościół parafialny pw. Nawiedzenia NMP

Neogotycka świątynia zbudowana została w 1892 r. według projektu architekta Sławomira Odrzywolskiego. Nad wejściem znajdują się dwie daty: 1348 – pierwsza piśmienna wzmianka o Miejscu Piastowym, 1886 – data wmurowania kamienia węgielnego. W 1892 roku parafię objął ks. Bronisław Markiewicz i zatroszczył się o wyposażenie kościoła używane po dzień dzisiejszy, tj.: ołtarz główny, ambonę, ołtarze boczne, wykonane przez miejscowego rzeźbiarza Franciszka Lorenca. Słynny dzwon Urban z 1644 r. był dwukrotnie ukrywany przed okupantem, który chciał go wykorzystać na cele wojenne – po raz pierwszy w 1914, po raz drugi podczas II wojny światowej. Będąc w świątyni warto zwrócić uwagę na jeden z kafelków, który jest ułożony w odwrotnym kierunku – to tajemne wejście do podziemnej krypty. W prezbiterium znajdują się płyty epitafijne rodziny Trzecieskich.

Historia kościoła parafialnego opisana została w Piastunie (nr 1/2008 (str. 8), 2/2008 (str. 12), 3/2008 (str. 9).

Matka Boża Miejstecka w kościele parafialnym

Figurka skromnie spoczywa w prawym bocznym ołtarzu kościoła parafialnego pw. NMW, jednak niegdyś oddawano jej cześć w ołtarzu głównym. A tak została opisana przed laty: "Posążek drewniany w ołtarzu wielkim, Matka Boska z Dzieciątkiem, w koronie na głowie, figura przegięta esowato na kształt średniowiecznych, pomysł stylowy […] Zapewne rzecz archaistyczna z XVII wieku". Na początku XX stulecia miejscowy rzeźbiarz dokonał odnowienia figury. Między innymi przerobił esowatą, gotycką suknię na kloszową, bardziej odpowiadającą ówczesnym gustom. Figurka jest dowodem na trwający od kilku stuleci kult Maryi w Miejscu Piastowym. Więcej o figurze w Piastunie nr 2/2007 (str. 6).

Budynek zbudowany został pod koniec XIX wieku, początkowo mieściła się w nim szkoła powszechna, następnie podstawowa. W latach 1982-1992 istniało tutaj Liceum Sztuk Plastycznych. Od 2008 roku to siedziba Urzędu Gminy – mimo generalnego remontu budynek zachował swój unikatowy charakter oraz strukturę.

Na piętrze – tablica upamiętniająca marszałka Józefa Piłsudskiego oraz uczestników I wojny światowej z gminy. Przy drzwiach bocznych na postumencie przysiadł jeden z miejsteckich aniołów – malarz, na pamiątkę szkoły plastycznej.Obok Urzędu Gminy w 2018 roku powstał plac, na którym stanęła odnowiona ponad stuletnia figura św. Michała Archanioła, autorstwa miejscowego rzeźbiarza Franciszka Lorenca.O ciekawej historii tej figury można przeczytać w Piastunie nr 1/2018 (str. 8).

Dwór i park Trzecieskich

Budynek ma ponad 200-letnią historię. Wzniesiony został w 1791 roku staraniem Jakuba Trzecieskiego. Część zachodnią z piętrem rozbudowano w wieku XIX. Na fasadzie dostrzec można kamienne herby rodowe – Strzemię i Ogończyk. Tutaj zaraz po przybyciu z Włoch (w 1892 roku) gościł bł. ks. Bronisław Markiewicz, zanim przygotowano mu miejsce na plebanii. Budynek otacza park, w którym obok stuletnich grabów, lip czy buków czerwonych rośnie rzadko spotykany platan. Na rogu ulic Dworskiej i Szkolnej stoi budynek dawnej dworskiej kuźni. Obecnie w dworku miejści się Poradnia Psychologiczno–Pedagogiczna, a w cześci dobudowanej – internat dla uczniów Michalickiego Zespołu Szkół Ponadpodstawowych. 

W 2016 roku Szkoła Podstawowa w Miejscu Piastowym wybrała na swojego patrona jednego z dziedziców Miejsca Piastowego - Tytusa Trzecieskiego (1811-1878), który wspólnie z Igancym Łukasiewiczem i Karolem Klobassą-Zrenckim w 1854 roku wybudowali pierwszą na świecie kopalnię ropy naftowej w Bóbrce.

Fragmenty wspomnień Jana Trzecieskiego - można przeczytać w Piastunie - 5/2007 (str. 24), 6/2007 (str. 7), 7/2007 (str. 11), 9/2007 (str. 7), 10/2007( str. 6), nr 11/2007 (str. 6)

Anioł Gabryś i inne aniołki

Z fasady sanktuarium w Miejscu Piastowym spogląda Archanioł Michał– jak na obrońcę przystało, zatacza wzrokiem szeroki horyzont. Ale anioł Gabryś jest bardziej przyziemny i przysiadł przy wejściu do szkoły w Miejscu Piastowym. Św. Michał Archanioł dzierży w ręku miecz obosieczny – Gabryś opiera rękę na tornistrze. Uczniowie szkoły wierzą, że pogłaskanie Gabrysia przyniesie im szczęście na klasówce czy przy odpowiedzi.

W Miejscu Piastowym można spotkać jeszcze inne aniołki: przy remizie strażackiej - aniołka strażaka Florka i aniołka muzyka Franka, przy ul. Krawcówka - aniołka poetę, przy Urzędzie Gminy - aniołka malarza i aniołka z logo Sieci Najciekawszych Wsi w Polsce, przy pomniku 650-lecia Miejsca Piastowego - aniołka podróżnika, a w parku - "Przyjaciele", czyli Tosię z pieskiem Pimpusiem. Idea była taka, aby po Miejscu Piastowym oprowadzały aniołki, jak po Wrocławiu - krasnale. O uroczystym odsłonięciu aniołka Gabrysia pisaliśmy w Piastunie (nr. 3/2016)

Miejsteckie domy drewniane

Charakterystyczne domy drewniane, których wiele zachowało się w Miejscu Piastowym. Budowane w pierwszej połowie XX wieku. Można je zobaczyć choćby na ul. Dukielskiej, ale warto zwiedzić zakamarki miejscowości, by uświadomić sobie ich ilość i cechy charakterystyczne. Wyróżniają je zwłaszcza zdobne ornamenty przy dachach, wycinane w deskach, którym nadawano różne kształty geometryczno-roślinne, nazywane "zatyłkami".

Muzeum Misyjne Sióstr Michalitek

Muzeum mieści się w klasztorze sióstr michalitek (ul. Markiewicza 22). Udostępnia zbiory sióstr misjonarek wykonujących swoją pracę w Libii i Kamerunie. Niezwykłe elementy kultury i sztuki afrykańskiej, przedmioty codziennego użytku, broń i inne ciekawe przedmioty. W muzeum znajduje się również galeria staroci, w której przechowywane są dawne sprzęty używane przez siostry michalitki: kołowrotki, naczynia kuchenne, narzędzia do wyrobu hostii i opłatków. Ponadto możemy się zapoznać z pomieszczeniami dedykowanymi pamiątkom po matce Annie Kaworek oraz po św. Janie Pawle II i bł. ks. Bronisławie Markiewiczu.